تحقیق بررسی پیشینه اتانازی در تاریخ پزشکی و چالش های پیش رو

تحقیق با عنوان بررسی پیشینه اتانازی در تاریخ پزشکی و چالش های پیش رو در قالب فایل ورد 17 صفحه ای برای دانشجویان پزشکی و سایر علاقه مندان گردآوری شده است. در ادامه بخش هایی از این مقاله به همراه فهرست مطالب آن را مشاهده خواهید کرد.

چکیده

سابقه وهدف : «اتانازی Euthanasia» امروزه یک اصطلاح خاص در دانش پزشکی است و مفهوم کلی آن «اعطای مرگ خوب و راحت به بیمار لاعلاج و دردمند در شرایط خاص» است. بحث درمورد درستی یا نادرستی این مساله از جهات گوناگون به ویژه از منظر دین و اخلاق از اواخر قرن نوزدهم درغرب اوج گرفت و با گذشت زمان به یکی از مباحث چالش برانگیز درحوزه اخلاق و حقوق پزشکی تبدیل شد. هدف این مقاله بررسی پیشینه اتانازی درتاریخ پزشکی غرب و جهان اسلام می باشد.

مواد و روش ها: در این پژوهش مروری برای جمع آوری اطلاعات به کتب و مقالات منتشرشده درخارج وداخل و هم چنین به پایگاههای مختلف اطلاع رسانی از قبیل:

Blackwell, Noormags, Oxford Euthanasia.com, Hawzeh.net, elm.ac.ir Iran Medex, ISI, Irandoc

مراجعه شده است.

یافته ها: اگرچه سابقه علمی وعملی اتانازی درجهان غرب بسیار طولانی است اما ورود این واژه به حوزه دانش پزشکی به عنوان یک اصطلاح، به قرن شانزدهم میلادی بر می گردد ودر قرن بیستم به یک مساله چالش برانگیز در اخلاق وحقوق پزشکی تبدیل شده و کتب و مقالات زیادی در این موضوع نوشته شده است. این مساله در جهان اسلام سابقه چندانی ندارد.

نتیجه : پژوهش های انجام شده در مساله اتانازی درجهان اسلام پاسخ گوی نیاز و پرسش های روزافزون بیماران، پزشکان و عموم جامعه، درمورد تبیین مسایل شرعی، قانونی و اخلاقی مربوط به این مساله نیست. از این رو پیشنهاد می شود که مراکز علمی جهان به ویژه ایران، پژوهش درمورد آن را در اولویت تحقیقاتی خود قرار دهند.

مقدمه

واژه یونانی «اتانازیEuthanasia» مرکب از دو بخش«EU» به معنی« خوب، راحت » و «Thanasia» به معنی مرگ برگرفته از«Thanatos الهه مرگ» است. درمجموع کلمه «Euthanasia» از نظر لغت به معنی «خوش مرگی» یا «مرگ راحت» است. در برابرآن (Eudaimoneia)به معنی «خوش زیستی» یا «به زیستی» قرار دارد.

مولفان و مترجمان فارسی زبان و عرب گاه این واژه را با همان تلفظ انگلیسی ولی با رسم الخط فارسی یا عربی مانند: اتانازی، یوتانازی، الاثنیزیا، الاوتانازی و مانند آن، به کاربرده اند وگاه معادل هایی (مانند: مرگ آسان، به مرگی، خوش مرگی، هومرگی، مرگ شیرین، مرگ داوطلبانه، قتل ترحم آمیز (در زبان فارسی )، و الموت الهین، القتل الرحمه، القتل الرحیم و.. (درزبان عربی) را، در برابرآن قرارداده اند. اکثر این معادل ها ترجمه عباراتی از قبیل easy death، mercy killing است که در فرهنگ لغت غربی ها برای بیان معنی این واژه آمده است.

اتانازی درغرب

«اتانازی» درغرب راهی نسبتا طولانی را تا به امروز پیموده است. اغلب محققان، فرانسیس بیکن (Francis Bacon فیلسوف و طبیب قرن شانزدهم) را اولین کسی می دانند که این واژه را وارد عرصه دانش پزشکی کرد. اما اسناد تاریخی حاکی از آن است که قرن ها پیش از این، درمورد جواز یا عدم جواز پایان دادن به زندگی بیمار، بحث هایی در بین طبیبان دوران باستان وجود داشت. اگرچه عنوان «اتانازی» به معنای امروزی درآن زمان مصطلح نبود.

دریونان باستان بقراط پزشک در سوگند مشهور خود، مسموم کردن بیماران را به هر دلیل ممنوع کرده بود و ارسط و نیز هر نوع خود کشی را مردود می شمرد. اما افلاطون درمورد بیماری های طولانی که امید به زنده ماندن بیمار نبود، اهدای«مرگ» را مجازمی دانست. اپیکوریست ها و رواقیون نیز خودکشی و اهدای «مرگ» را در مواردی که بیمار شرایط دردناک و ناامید کننده داشت، تایید می کردند و یا حتی زمانی که فرد به دلیل بیماری و کهولت، نحیف وازکار افتاده می شد، این عمل راجایز می دانستند.

فهرست مطالب